حکایت زیبای آموزگار خوب
روز سوم آذر ماه که می رسد به یاد پرویز خان دهداری می افتیم . معلم اخلاق پرویز دهداری به دو دیدگاه مشهور است .
دیدگاه اول او در یک مفهوم بزرگ " تیم به جای فرد گرائی " مطرح است . روزگاری که امه ژاگه مردانی چون اریک کانتونا و دیوید ژینولا را پس از حذف تیم فرانسه در راه جام جهانی 1994 خط زد و با نسلی از جوانان حرف گوش و مستعدی چون زیدان و دیدیه دشامب و لوران بلان و ... فرانسه ای را ساخت که قهرمان جام جهانی 1998 و یورو 2000( که به رهبری روژه لومه ) دست یافت بسیاری نمی دانستند تحسین ژاگه بخاطر توجه به تیم به جای ستاره ها کاری بود که پرویز خان دهداری یک دهه قبل از آن تاریخ و پس از استعفای دسته جمعی ستارگان بازیهای آسیائی 1986 کره جنوبی انجام داد و نسلی دگر را به فوتبال ایران معرفی کرد که بعد ها در بازیهای آسیائی 1990 قهرمان شدند اما او تنها با پرتاب گلوله های یخی به سمتش مورد خطاب قرار گرفت.
دیدگاه دوم پرویز خان دهداری انضباط و ادب و احترامی بود که نسبت به مقوله ورزش و ورزشکارانش به عنوان یک اصل اجباری آن را اجرا می کرد.
امسال درست یک روز پس از سالگرد مرگ پرویز خان دهداری بار دیگر حکایت زیبائی از او را در قامت یکی از شاگردان با استعدادش یعنی مهندس محمد تقوی مشاهده می کردیم . سر مربی محترم و با دانش تیم تراکتور سازی تبریز دو اصل بزرگ پرویز خان دهداری و فوتبال و اصولا مدیریت و جامعه مدرن را اجرا کرد و آنها چیزی نبودند جز آن که
1/" کار تیمی مهم تر از قابلیت های فردی است"
2/" اخلاق و ادب لازمه پیشرفت و موفقیت است".
محمد تقوی نشان داد که علاوه بر دانش مربیگری که ماحصلش را در بازیهای امسال تراکتور سای مشاهده می کنیم به اصول هم بسیار پایبند است .
او بسیار راحت ستارگان بی انضباط را کنار می گذارد و با ادب و متانت و اخلاق صحیح خود به خوبی آموزه های استاد و مرد اخلاق فوتبال ایران را نشان می دهد حتی اگر گزارشگر مسابقه با لحن نامحترمانه از او ایراد بگیرد !
برای تقوی عزیز آرزوی موفقیت داریم زیرا فوتبال ایران به دانش و فرهنگی که او نماشگر آن است بسیار احتیاج دارد .
ای کاش در دیگر عرصه های فوتبال خصوصا در عرصه رسانه ای که مجریانش متعجب می شوند که چرا مردم برای موفقیت والیبال که یکی از پر افتخار ترین رشته های ورزش های در خیابانها چون فوتبال شادمانی می کنند و دگر مجریش همچنان اصرار به استفاده از الفاظ قهوه خانه ای دارد و... همچنان شاگردانی از نسل بهمنش ها یافت می شد هر چند که به بهمنش هم چون دهداری فرصت چندانی برای انتقال دانش و تجربه هایش را ندادند . افسوس