"بیراوندیسم "

سالها از فوتبال نوشتم خصوصا از فوتبال ایران که از صمیم قلب و در سنین جوانی هم بعنوان بازیکن نیمه آماتور و هم تماشاگر در آن فعالیت می کردم و بعد ها بعنوان یک روزنامه نگار نزدیک به سه دهه از آن نوشتم اما چند سالی است که نوشته هایم در مورد فوتبال اگر کم شده در مورد فوتبالفارسی به صفر رسیده است . براستی از چه چیز این فوتبال می توانم بنویسم که قبلا ننوتشه ام

مدیران نالایق و بی فایده

باشگاه هائی که فقط نام باشگاه دارند و بیشتر بنگاه پول شوئی و دلالیزم هستند

بازیکنان بی هنری که در نه اخلاق و نه تکنیک دارند و از بعد حرفه ای گری پول حرفه ای می گیرند و زیر آماتورند

از امکانات نازل

از خرابی زیر ساخت ها

از حضور اضافه ها در پشت عنوان مدیران باشگاه ها

از بی خردی

بی تدبیری

و...

براستی این فوتبال نامحبوب چه ارزشی برای نگاشتن دارد ؟ اما از همین خرابه هم به یک مبحث جامعه شناختی امروز رسیدیم پدیده ای به نام " بیراوندیسم "

علیرضا بیرانوند عامل ایجاد این پدیده است . او فردی است که در مرکز توجهات این روزهای فوتبال است . فردی که هر روز بر سر نخواستنش و حمایت های نابخردانه ای که از او می شود اصرار است

بیراوندیسم چیست ؟ بیراوندیسم مشکل جامعه ما است . مشکل آدمهائی که ظرفیت و توانائی و دانش ندارند اما اصرار به ماندن دارند . کسانی که نمی دانند که دانش و تجربه و فهم و ادراکی و تجزیه و تحلیلی از مسائل ندارند اما صحبت می کنند و عاشق میکروفون و دور بین و کلیپ دادن هستند و هر روز ضد و نقیض می گویند و جماعتی را به در دسر می اندازند

" بیراوندیسم " یعنی در زمینه ای مهارتی داری و این مهارت هر روز هم افت می کند اما همچنان در حوزه هائی که هیچ مهارتی نداری حرف می زنی

" بیراوندیسم " یعنی دادن جایگاه به کسی که تحمل و توانائی حضور در آن را ندارد و برای ماندن در آن جایگاه دست تمنا به سوی نابخردی و گزافه گوئی و غرور کاذب برداشتن

" بیراوندیسم " یعنی فساد را بلند فریاد بزنی و آن را با واژه هائی سخیف چون " شیرینی " بخواهی پایین بیاوری

" بیراوندیسم " یعنی اشک تمساح ریختن و دروغ گفتن برای مظلومیت و خود را مردمی دانستن و صحبت از دشمن نادیده و ناشنیده ... کردن

" بیراوندیسم " یعنی یادت برود که تا دیروز چه مواضعی داشتی از چه ارزشهائی صحبت می کردی و چه کسانی را طرفداران خودت می دانستی و امروز در خلاف جهت به دنبال ارزش و طرفدار باشی

" بیراوندیسم " یعنی روز به روز سقوط کنی و باز هم بخواهی که خود را آدم فرزانه و ... بدانی

پدیده " بیراوندیسم " را مختص علیرضا بیراوند نباید دید اطرف ما پر از " بیراوندیسم " است