فوتبال من

قصه بازی پرسپولیس و الاهلی بی شباهت به  کتاب " دارا و ندار" نوشته «ایروین شاو» ،  نبود. قصه افرادی که به خود باور دارند و نفراتی که خود را باور نمی کنند . الاهلی تیم بازی رفت نبود .آنها به خوبی پرسپولیس را آنالیز کرده و طریقه بردن صدر نشین لیگ ایران را می دانستند. الاهلی از فاکتور دارائی استفاده می کرد .این دارائی فقط تکنیک و درخشش بازیکنانی چون جانینی و عبدالرحمن  گلزنی عمر سوما نبود بلکه آنها می دانستند که برای چه هدفی توپ را به گردش در می آورند و چه زمانی می توانند به توپ ضربه درست  بزنند.در سوی دیگر پرسپولیس بود که گوئی درسهای بازی با سایپا و ذوب آهن را نیاموخته و همچنان با همان معضلی رو به رو بود که در پاره ای از مسابقات با آن دست به گریبان است. پرسپولیسی ها توپ را نمی توانند در محوطه هیجده قدم به درستی استفاده بکنند و از سوئی قادر به استفاده بهینه از ضربات ایستگاهی همواره نبوده و نمی توانند چون ضربه ای که منجر به تنها گلشان شد  پیام آور شادی برای تیم و طرفدارانشان باشند.  تفاوت بزرگ پرسپولیس و الاهلی در این بازی در نحوه بازی گلزنهای اول آنها یعنی عمر سوما و علی علیپور نیز بود. سوما از تک موقعیت ها استفاده کرد و علیپور از بی کران موقعیت ها بهره نمی برد و اصولا پای اتکایش و نحوه زدن ضربه های آخرش همچنان دچار مشکل است. سوالی که این روزها در اذهان می گردد این است که چرا پرسپولیس که از خستگی بازی ها نالان است در فصل نقل و انتقال بازیکنانی چون شریفی و بودیمیر و کریمی و سروش رفیعی  را گرفته است که در اکثر بازی ها یا به میدان نمی آیند و یا این که حضور کمرنگی دارند؟ هنوز هم معتقدیم که سروش رفیعی نباید به طور متناوب به  نیمکت تبعید شود . کریمی بازیکن سریعی است که شروع خوبی  داشت اما چندان به او توجه نمی شود.بودیمیر کابوس فورواردهای ناکار آمد خارجی پرسپولیس را به اذهان می آورد و شریفی بازیکنی است که کسی نمی داند به چه علت  جذب شده است.پرسپولیس اشتباهات بی شماری در پاسهای خود دارد و هنوز هم شاهدیم که بازیکنانی چون کامیابی نیا و شجاع خلیل زاده بی دلیل عصبی بازی می کنند . شاید حضور در این مقطع فصل و فشاری که بر این تیم از سوی سازمان لیگ آورده می شود بتواند توجیهی برای عصبی بودن برخی از بازیکنان باشد اما باید بگوئیم مشکل بزرگی که در بازی های اخیر پرسپولیس در مقابل سایپا ( در اواخر نیمه دوم ) و ذوب آهن و الاهلی دیده می شود عدم تمرین کافی برای رفع اشکالات است. روزهای سختی در انتظار ارتش سرخ است