کدامین پوکر ؟/ تورج عاطف                                   

فوتبال ایران قهرمان لیگ برتر خود را شناخت و پرسپولیس برای چهارمین بار متوالی قهرمان این رقابتها شد  و این در حالی است که هنوز چهار هفته به پایان لیگ باقی مانده است و این احتمال وجود دارد که پرسپولیس به جز رکورد سریع ترین قهرمانی به رکوردهائی چون شکستن رکورد بیشترین امتیاز تاریخ لیگ هم  برسد.

 نتایج به نظر بی نظیر می رسند اما اگر از دید مدیریتی به این قهرمانی بنگریم با پوکر دیگری می رسیم . پرسپولیس در حالی سه گانه قهرمانی در لیگ  و دوگانه  قهرمانی در لیگ و جام حذفی را توسط برانکو ایوانکوویچ در فصل پیش به دست آورده بود در کمال تعجب به علت بی توجهی مدیریتی و کمبود منابع مالی براحتی با با این سرمربی موفق خداحافظی کرد و فریاد های طرفداران این تیم به نحوه مدیریت این تیم ماحصلی جز برخود قهر آمیز با نیروی  انتظامی نداشت . طرفداران پرسپولیس هیچگاه نفهمیدند به چه علت سر مربی موفقشان از این تیم جدا شد و تنها دلیلی که در پی این جدائی از زبان برانکو شنیده شده " بازگشت فوتبال ایران به دوران آماتوریزم " بود

 مدیریت به دنبال سر مربی جدید رفت و پس از سرگردانی های عجیب با گابریل کالدرون سر مربی  آرژانتینی به توافق رسید  در ادامه همکاری کالدرون با پرسپولیس مدیریت پرسپولیس هم تغییر کرد و محمد حسن انصاری فر مدیرعامل این تیم شد انصاری فرکسی است  که روزگاری باعث کسر شش امتیاز از این تیم شده بود اما با این همه بار دیگر ردای مدیریت پرسپولیس را به تن کرد و با نحوه مدیریتش  و جذب  بازیکنان چون استوکس و اوساگونا ...و عدم موفقیت در مذاکره با برانکو این تیم را به شرایط بحرانی نزدیک تر کرد و سر انجام کار به جائی کشید که مدیر عامل باشگاه بار دیگر دچار تغییر و مهدی رسولی پناه به عنوان رئیس هییت مدیره به باشگاه آمد و البته کالدرون هم در نیم فصل عطای  مربیگری پرسپولیس را به لقایش بخشید و از این تیم رفت  .

امروز پرسپولیسی ها شادمان از پوکر قهرمانی تیمشان هستند اما در مقیاس بزرگتر تیمی برای چهارمین بار  متوالی به قهرمانی می رسد که دو مدیر عامل و دو سرمربی پس از قهرمانی دوگانه اش در فصل گذشته عوض کرده است و یا به قولی پوکر تغییرات بزرگ  تیمی دارد و این در حالی است که سایه محرومیت و کسر امتیاز و حتی سقوط به دسته پایین تر  بر سر باشگاه پرسپولیس و همین طور استقلال و چند باشگاه دیگر وجود دارد براستی چنین نمونه ای در جهان فوتبال سراغ داریم ؟آیا این مدل  قهرمانی های داخلی می توانند با این نحوه  تفکر مدیریتی برد بین المللی داشته باشد؟ بی گمان پاسخ به این پرسشها منفی است