حقیقت کرایفی / تورج عاطف                             

 در حالی این نوشته را می نگارم که ۵ سال از در گذشت یکی از بزرگترین فوتبالیستهای جهان می گذرد .در آخرین سال از قرن بیستم ،  او  در یک رای‌گیری که توسط فدراسیون بین المللی  تاریخ و آمار فوتبال  انجام شد بعد از پله  بعنوان دومین بازیکن قرن شناخته شد  . نام این بازیکن هنریک یوهانس کرایف  یا با نام مشهورش یوهان کرایف است  و شاید اگر او در رده ملی صاحب عناوین بهتری از نایب قهرمانی در جام جهانی 1974 و  عنوان سوم رقابتهای اروپائی 1978 بود می توانست  گوی سبقت را از پله نیز برباید . گوئی  ناکامی در عناوین ملی ارثیه ای است که برای دیگر نابغه بارسلونا یعنی لئو مسی از کرایوف رسیده است . البته او چندان هم بی افتخار نیست . او سه بار مرد سال اروپا شد و با آژاکس آمستردام و بارسلونا به افتخارات زیادی هم در عرصه بازیکن و هم در مسند مربیگری دست یافت . آوازه و شهرت او به قدری زیاد است  که هلندی ها اصطلاحی به نام " حقیقت کرایفی " دارند که منظور از آن اطمینان بیش از اندازه به باورها و حقایق  خویشتن و بی توجهی به دیگر وجوه مسائل و نگرشها است . کرایف مردی بود که بی گمان فوتبال بدون او روزگار دیگری داشت و بخش زیادی از زیبائی هایش را از دست می داد " چر خش کرایفی " حرکتی تکنیکی است که  بی ارتباط به حقیقت کرایفی نمی توان داشته باشد یعنی بردن توپ به یک قسمت بدن و ناگهان چرخیدن غیر منتظره  درست مثل حقیقتی  که برای دیگران ناشناخته و برای خود شخص کاملا بر اساس آگاهی است . کرایوف حقیقت را به گونه ای سخت عجیب بیان می کند  و در ابتدا برای دیگران قابل باور نیست  خودش در این باره  در کتاب " نوبت من " که بیوگرافی او است چنین می گوید

"زمانی که کارم شروع کرده بودم و برای خودم فلسفه‌ای داشتم، مردم می‌گفتن حماقت نکن، ولی حرفشون برام اهمیت نداشت چون نتیجه کار می‌دونستم"

 اما این  بی کران اعتماد به نفس از کجا می آید ؟ خودش معتقد است که در آژاکس نه تنها فوتبال را یاد گرفته بلکه  چگونگی رفتار را هم یاد گرفته است.  این رفتار یعنی جنگیدن و به قول خودش  آنقدر مردم اذیتت می کنند تا نابغه شوی !

 او نابغه شد  زیرا تلاش می کرد که بهترین باشد زیرا جمله مشهوری از  تله سانتانا سر مربی فقید تیم ملی برزیل سر لوحه کار خود داد

  •   «اگر قراره یک ماشین از روت رد بشه بهتره اون ماشین رولز-رویس باشه».

او برای این که رولزرویس از رویش رد نشود  همواره رویزلرویس باقی ماند و بی گمان این راز بزرگ موفقیت شماره چهارده مشهور تاریخ فوتبال است