چرا می ترسیم
از سوی دیگر کی رش با همان ترکیبی پای به میدان بازی برگشت گذاشت که در بازی رفت خانگی گذاشت کی رش با برتری 4 گل به مالدیو رفت اما همچنان با یاران اصلی تیم ملی آنجا رفت و شاید تنها نکونام در این تیم نبود کی رش با یک دروازه بان با 4 مدافع و دو هافبک تدافعی به میدان رفت یعنی در تیم 11 نفره اش 7 عنصر تدافعی داشت و این دقیقا همان اتفاقی بود که در بازی رفت در تهران داشت
کی رش دست به همان اشتباهات گذشته می زند به یاد داریم که برانکو می خواست از ستار زارع یک دفاع چپ بسازد قلعه نوعی این کار را با زندی کرد و قطبی و دائی با حاج صفی این کار را کردند و حالا پولادی و کی رش همان داستان را تکرار می کند امید داریم کی رش در لیگ 11 مدافعین چپ را ببیند شاید آل نعمه در تراکتور سازی و فشنگچی در پرسپولیس و شیرزاد در استقلال و اشجاری در سپاهان ... بتوانند به او کمک کنند اما جالب اینجا است که در تعویش ها زینید پور که بازیکن کناری و چپ پا است به میانه میدان می رود و پولادی بازیکنی با خصوصیات در میانه میدان همچنان دفاع چپ می ماند
تیم ملی بازی جوانمردانه را انجام نمی دهد تک روی می کند و عصبی است چرا تیم ملی ما مشکل روحی دارد ؟آیا این ترس را کی رش به تیم ملی منتقل نکرده است ؟ در کتاب " هنر جنگ " که توسط یک ژنرال چینی در نزدیک به هزار سال پیش نوشته شده است گفته می شود که " یک ارتش بازنده یک ارتش ترسو است و ارتش ترسو را سرداران ترسو می سازند" امید داریم کی رش به دنبال پایین آوردن سطح توقعات نباشد امیدواریم کی رش به دنبال ترس از اخراج شدن نباشد و یا به دنبال بهانه یا برای رفتن نباشد امیدواریم کی رش به مردم نزدیک شود و در پشت دیوارهای بسته ای نباشد که فدراسیون فوتبال برای او ساخته است کی رش می تواند محبوب باشد او باید صادقانه به میدان آید او باید ترس را کنار بگذارد او خود گفت تیم ملی ما پیر است پس چرا باز همچنان به گذشته دل می بندد او باید تیم را به مرور جوان کند او باید شجاع باشد و خصوصیات جاه طلبی ملت پرتغال که جنگجویان و دریانوردان عاشق ماجراجوئی بودند را داشته باشد
باید از او بپرسیم چرا تیم ملی می ترسد ؟