محمد دادكان را مي شناسيم  او مردي  از جنس فوتبال است كه در عرصه بازيگري و تحصيل و با پاره اي اغماض در عرصه مديريت هم موفق بوده است و اين روزها به شدت نياز به  حضورش در روزگاري بي سرپرستي فوتبال و سپرده شدنش نه به نامادري كه به پرورشگاه حس مي شود او در اين روزها وقايع فوتبال را زير ذره بين قرار داده است و به پروژه جديدي اشاره دارد او مدعي است كه” سعي بر اين است كه افكار عمومي نسبت به فوتبال را به سمت و سوئي ديگر سوق داده و به حواشي دامن بزنند تا در اين ميان اصلي ترين مسائل از ياد برود “بايد بگوئيم كه با او موافقيم و معتقديم پروژه ” فرافكني ” و آوردن پايين سطح توقعات از فوتبال به شدت در صدر امور قرار گرفته و بر روي آن كار مي شود  به قول محمد دادكان روزي تلويزيون فوتبالي  ها را به جان هم مي اندازد و روز ديگر مباحث ديگري چون حمله به منتقد ان منشور اخلاقي و سپس در عرض يك روز سعي در دلجوئي كردن آنها را دارند و امروز براحتي مي شنويم كه رئيس فدراسيون فوتبال معتقد است ” ايران ديگر جزو تيمهاي درجه اول آسيا نيست و بايد نگاه و انتظارمان در سطح تيمهاي درجه دوم از فوتبالمان باشد ” شايد بايد گفت چندان مخالف اين عقيده نيستيم سالها است كه در امر فوتبال سقوط مي كنيم اگر نگاهي به دهه 2000 فوتبالمان بكنيم كه در آستانه  رسيدن به سال آخر هستيم مي بينيم كه فوتبال ما در اين دهه در سال 2002 قهرمان بازيهاي آسيائي شد در سال 2004 به مقام سوم جام ملتهاي آسيا رسيد و لي نتوانست به المپيك 2004 آتن برسد  در سال 2006 به جام جهاني صعود كرد در همان سال مقام قهرماني خود در بازيهاي آسيائي را در قطر از دست داد و سوم شد در بازيهاي جام ملتهاي آسيا 2007 در مرحله 4/1 نهائي حذف شد در راه المپيك 2008 در همان مرحله اول حذف شد در راه مسابقات جام جهاني 2010 حذف شد و در رده باشگاهي از سال 1991 تا به امروز هيچ مقامي كسب نكرده است اما سوال اينجا است كه آيا توقع زيادي از فوتبال ايران داريم ؟ وقتي تيمهائي چون كره شمالي  و نيوزلند مي توانند به جام جهاني بروند و تيمي چون بحرين بسيارسخت از جام جهاني باز مي ماند آيا فوتبال ما بايد بسيار راحت قبول كند كه تيم درجه دوم آسيا است ؟ وقتي در بازيهاي آسيائي 2006 تيمي چون قطر قهرمان مي شود آيا حفظ قهرماني  دوره پيشين در اين مسابقات آن هم با استفاده از ياران بزرگسال نگاه درجه اولي است ؟مي پرسيم آيا تساوي در خاك اردن نگاه درجه اولي به فوتبال ايران است ؟آيا درخواست ارائه يك بازي قابل قبول در امان و تهران در برابر تيم درجه سوم آسيائي يعني اردن خواسته بزرگي است ؟شكست تيم ما به بحرين آن هم با 4 گل و باخت به تيم امان نمونه هائي از درجه دومي بودن است يا بايد به آن برچسب درجه سومي بدهيم ؟ كفاشيان مي گويد رفتن به جام جهاني مشكل ما را حل نمي كرد با اين عقيده موافقيم زيرا حضور ما در جام هاي جهاني 1978 و 1998 و 2006  تنها باعث شد كه عده اي علي رغم عدم شايستگيهايشان بر پستهاي خود بمانند اما مي پرسيم چرا جناب رئيس فوتبال باز قول مي دهد كه سعي مي كند تيم را به حدي برساند كه به جام جهاني ديگر صعود كند ؟براستي اگر جام جهاني بي اهميت است پس چرا هدف اين است ؟ از سوي ديگر مي گويند سعي دارند با زير ساخت ها فوتبال ايران را درجه اولي كنند مي پرسيم با كدامين ابزار خواهان اين كار هستيم ؟ در همين تيم ملي نيم بند ما كه بقايائي از تيم ساخته شده علي دائي و برانكو است شاهديم كه علت باخت به تيم اردن را به غيبت دو بازيكن لژيونر ما يعني نكونام و شجاعي مي اندازند مي پرسيم براستي براي بردن و حتي تساوي در برابر اردن نياز بوده است كه از همه ستارگان خود استفاده كنيم و اگر قرار است همواره از نيروهاي موجود استفاده شود پس آن صحبت ها در مورد ساختن زير ساختها و استفاده از جوانان در تيم ملي  چه بوده است ؟ بايد اذعان كنيم دادكان به خوبي اشاره به تاكتيك فرافكني آقايان دارد تاكتيكي نخ نما و مستعمل كه ديگر كاررائي ندارد فوتبال ما درجه دوم است اما با حضور اين آقايان نه تنها ارتقا نمي يابد بلكه شايد در ِآينده نزديك بايد صعود به جام ملتهاي آسيا را جشن بگيريم/tourajatef@hotmail.com/www.tourajateef.blogfa.com