زین الدین زیدان را همگان در فوتبال می شناسند بازیکنی که در فوتبال فرانسه معرفی شد در فوتبالی که کسی به  ملیت جز آن چه رسمی است کاری ندارد و القاب " دو رگه " و... به کسی نمی دهند  که اگر این گونه بود امروزآلبر کامو نویسنده شهیر فرانسوی را دور گه می خواندند و شاید زیدانی  در فوتبال جهان  حضور نداشتولی خدا را سپاس که فوتبال فرانسه و مدرن  این گونه نبوده و هیچگاه نخواهد بود

 باری زیدان در فوتبال فرانسه رشد کرد و بعد ها به یوونتوس پیوست و سر انجام با پیراهن تیم رئال مادرید از فوتبال خداحافظی کرد او یک مدیر به تمامی واقعی بود مردی که با شماره 10 بازی می کرد خوب گل می زد و پاس می داد و تیم را رهبری می کرد کمتر کسی است که اذعان نداشته باشد قهرمانی فرانسه در جام جهاین 1998 و نایب قهرمانی این تیم در سال 2006 عامل بزرگی چون زی زی یا زین الدین زیدان داشت او توانست سبکی جدیدی در پست هافبکهای میانی بوجود آورد دریبل زیدانی از دیگر یادگارهای او در فوتبالی است که در آن فانتاسیستا یا بازیکنان هنر مند کنار زمین هر از چند گاهی نوع جدیدی از آن را به تصور می کشند در سیمای زیدان همواره یک مدیر دیده می شد مردی که امروز هم در فوتبال رئال مادرید یکی از مدیران بر جسته است مردی که نشان داد از مدیریت میانه میدان می توان به مدیریت  کنار میدان رسید اگر اصولا ذهن منظم و خلاق و پویا و آگاه به مسائل داشت نمونه هایی چون او در فوتبال جهان باز هم داشته ایم مردانی چون میشل پلاتینی و فرانس بکن بائر و یوهان کرایوف و... که مدیریت در ذات آنها بوده و تنها رهبری را از اولین ایستگاه یعنی رهبری خویشتن شروع کرده اند  اما در فوتبال ما چه اتفاقی افتاده است؟ سالها است که می اندیشیم چرا رهبران داخل زمین ما چون علی پروین و زنده یاد ناصر حجازی و پرویز قلیچ خانی و زنده یاد سیروس قایقران و ... هیچگاه رهبران واقعی کنار زمین نبودند ؟ به آخرین نمونه از این نوع بازیکنان توجه کنید نزدیک به 7 سال پیش در آخرین بازی مقدماتی ایران در برابر ژاپن در راه مسابقات جام جهانی 2006  برانکو تصمیم گرفت از این بازی که نتیجه اش تشریقاتی برای ما بود بعنوان یک بازی تدارکاتی استفاده کند در آن بازی مجتبی جباری به میدان رفت بازیکنی که ملقب به زیدان آسیا در این بازی شد مجتبی جباری یکی از معدود فانتاسیستا یا بازیکنان خلاق میانه زمین ما  که در این فوتبال به ژنرال معروفند در سالهای اخیر است بازیکنی که خلا آنها در فوتبال ما بخوبی حس می شود جباری نه در جام جهانی 2006 بود نه در مسابقات دیگر ملی ما مهره کار آمدی شد او هر سال با تیم بزرگی چون استقلال با مشکل بر خورد می کرد از دوران بدن سازی فرار می کرد و بیشتر اوقات آسیب دیدگی را هم بهانه می کرد جباری استعداد بسیار درخشانی بود و همچنان هست بازیکنی که اگر بتواند به خودش بیاید حتی در جام جهانی 2014 هم می تواند برای تیم ما مفید باشد اما این زیدان وطنی و آُسیایی بر خلاف نمونه اصلی زیدان جهانی و فرانسوی مشکلی دارد که هیچ چیز نیست جز انظباط شخصی و عدم کنترل رفتار و اندیشه های مخربی که آشفته اش کرده است اندیشه های مخربی چون تنبلی و سستی و قانع به کم بودن ها که هنوز که هنوز هم شاهد آن هستیم زیدان وطنی ما در فصل نقل و انتقال به  سپاهان پیوست جایی که بسیاری می پنداشتند شاید برای او شروعی تازه باشد بازیکنی که بتواند در محیط تازه بتواند از خودش و حیثیت و اعتبارش دفاع کند مردی که گفته می شد که با مدیریت استقلال حتی برخوردهای نامتعارف کاری هم داشته حالا با مدیریت سپاهان دچار مشکل است و اجازه تمرین در تیم سپاهان را ندارد زیرا باید مشکلاتش را با مدیریت باشگاه حل کند و نشان می دهد که راهی را که سالها است رفته و همواره در جا زده را باز هم ادامه می دهد زیرا برای او مهم این است که صدها میلیون پول بگیرد ولی انظباط نداشته و اصولا به فکری نباشد

 جباری نشان می دهد که فرهنگ فوتبال ما نمی تواند مدیر بسازد زیرا بازیکن سالاری و سو مدیریت های رایجی که به دنبال راضی ندگاه داشتن سکوها است اجازه نمی دهد که فوتبالیست ما رشد اجتماعی و فرهنگی و مدیریتی داشته باشد فوتبالیست ایرانی می داند سرزمین فوتبالفارسی پر از تبصره و پارتی بازی و ناز کشیدن ها و قواعد غیر اصولی است و چنین است که این زیدان ما می شود و زین الدین زیدان مدیر موفقی در رئال مادرید و این کدامین زیدان است که به درد فوتبالفارسی می خورد؟